Ráðleysi og dáðleysi

Í dag var hart barist á þingi og brjálæðislegar skattahækkanir vinstri aflanna tekin fyrir nesið. Nú á að sækja hart að menntafólkinu. Refsum þeim sem vilja standa sig vel og brjótast til mennta. Ég er sjálfur læknir og þykir það hart að sjá t.d. kunningja mína í barnalækningum með ellefu ára nám að baki, þar af 5 ár í Bandaríkjunum á lúsarlaunum, sitja við sama borð og sá sem hefur ekki lagt slíkt nám á sig. Og það sem verra er, fá allt að helmingi lægri laun en kollegi hans á Norðurlöndunum - vöggu jafnaðarstefnunnar. Við erum að fara úr öskunni í eldinn, úr ómennsku kapítalismans yfir í heimsku kommúnismans. Stundum er sagt að þjóðin eigi þá stjórn skilið sem hún kýs yfir sig - ætli það sé ekki mikið til í því. Nú sjáið þið ráðleysið og dáðleysið holdi klætt.

Glory halleluja

Nú verður gaman - The great DO er orðinn ritstjóri. Nú held ég að vinstri slagsíðan skjálfi í skóræflunum. Ég legg til að við hættum að þykjast vera einhverjir heimsborgarar og snúum okkur aftur að því að vera svona dásamlega íslensk í fjósalykt slorug upp fyrir haus. Hver vill okkur þá í Evrópubandalagið? Vonandi enginn - en við eigum að minnsta kosti sjálf landið sem við stöndum á og íslenska aurinn í vösunum.

300K

Ef framleidd yrði bíómynd um Ísland og Íslendinga gæti titillinn orðið "300K". Eitt af því sem við gleymum oft er sú blákalda staðreynd að við erum svo fá að við myndum rúmast í litlu þorpi í Bandaríkjunum. Þorp sem geyma 300 000 manns hvar sem er í heiminum eru ekki með fjölda spítala, heilbrigðisstofnana, banka, lyfjarisa, verslanastöðva etc. etc. Þær hafa, svo notuð sé venjuleg íslenska, "ekki efni á því". Því neyðumst við til að sameina en við getum ekki að sama skapi haldið úti einingum hér og þar og sú millibilsleið að sérhæfa einingarnar, Borgarspítalinn sér um stoðkerfið, Lansinn um hjartað, o.s.frv., ganga ekki upp! Viðbótarvandamál í lífi þessarar 300K þjóðar eru svo þau að við erum strjálbýl með öllu því sem því fylgir, með afleit skilyrði til landbúnaðar (sem er nú samt "by the way" býsna dýrmætur um þessar mundir) og sjávarútveg sem við höfum klúðrað að miklu leyti með lélegu kerfi. Heilbrigðiskerfið hefur verið rekið á undarlegan hátt svo ekki sé meira sagt. Uppi hafa vaðið MBA-lærðar bindisnælur sem hafa markaðsrekið heilbrigðisstofnanirnar og kippt læknum úr sambandi við stjórnkerfi spítalans. Síðast var við stjórnvöl Landspítala maður sem barðist hatrammri baráttu gegn einkarekstri í heilbrigðisþjónustu, sem var og er mest spennandi þáttur heilbrigðiskerfisins um þessar mundir og líklegastur til að spara því pening. Gekk svo langt að kappinn sagði opinberlega að hætta ætti að taka á móti fólki sem lenti í fylgikvillum aðgerða sem framkvæmdar væru á einkareknum sjúkrastofnunum! Svo er aftur á móti annað mál á hvaða grundvelli einkareknar sjúkrastofnanir eru reknar. Eru þær reknar sem hrein gróðafyrirtæki eða auðga þær og bæta þjónustu á því sviði sem þær starfa? Slíkt er sjálfsagt mismunandi en auðvitað þarf meginmarkmið heilbrigðiskerfisins í heild sinni að vera það að þessir vaxtarbroddar lækki heilbrigðiskostnað landsmanna í heild sinni og hamli þann hluta einkareksturs í heilbrigðiskerfinu sem auki á kostnaðinn. Slíkt er auðvelt í heilbrigðu stjórnkerfi þar sem frjálshyggjan er nýtt í þágu ríkins en EKKI öfugt.

Heilbrigðisstofnanir í vanda

Meistari arkítektúrsins

Ég man þegar ég var í dönskutíma í MR og lærði fyrst um meistara Utzon. Það eru fáir sem komast í skó hans og eiginlega synd að ekki hafi verið fjallað meira um þennan merka listamann. Óperuhúsið í Sydney er hugsanlega fallegasta nútímabygging í heimi og saga þess verð allrar skoðunar, fyrir arkítekta sem aðra. Eins og oft er fór húsið vel fram úr fjárhagsáætlun, eða heil 1400% - sem hefur m.a. verið talið vera vegna lítils skilnings á verkefninu í upphafi hjá pólitíkusum. Því miður hrökklaðist Utzon frá Ástralíu árið 1966 vegna mikillar gagnrýni á fjárhagslegu umfangi hússins og jafnaði sig aldrei á þeim hneykslunarmálum sem upp komu í kjölfarið, bæði í Ástralíu og heima í Danmörku. Síðar meir hefur verkið verið tekið í sátt og meira en það, hann var kjörinn heiðursborgari Sydney fyrir nokkrum árum. Því miður auðnaðist honum ekki að fara til Ástralíu sökum heilsubrests og taka við borgarlyklunum.

Danska arkitektsins Jørn Utzon minnst

Bjarni heiðarlegur?

Er ekki allt í lagi hjá bloggverjum? Er Bjarni heiðarlegur? Það sem Bjarni gerði var axarskaft og reyndar einstaklega óheiðarlegt. Hann ætlaði að koma upplýsingum nafnlaust frá sér sem er lágkúra og einstaklega lúalegt. Huglaus þingmaður segir af sér - er hann svo allt í einu orðinn hetja? Ja, margt er skrýtið í kýrhausnum umlaði framsóknarmaðurinn í eyra konu sinnar og velti sér á hina hliðina.

Óvanalegt að þingmenn segi af sér

Don't panic

Það er ótrúlegt að fylgjast með þeim atburðum sem gerast allt í kringum okkur í kjölfar kreppunnar.  Við íslendingar hljótum að virðast auðveld bráð þar sem Bretar, Hollendingar og ýmsar þjóðir ESB ráðast harkalega á okkur þrátt fyrir að engan veginn sé ljóst að íslenskur almenningur eigi að bera ábyrgð á bankabrölti fárra aðila í öðrum löndum.  Í þessari veiku stöðu þarf að fara varlega.  Ljóst er að ef IMF ætlar að kúga okkur til þess að kyssa vöndinn, þá mun ESB ekki síður gera það í krafti stærðar sinnar og yfirburða.  Ætla Íslendingar að panikera einmitt nú, þegar samningsstaða okkar er svona veik?  Við þurfum að skoða alla kosti og hætta evru/ESB-tali um stundarsakir - það vita allir að við erum ekki einu sinni ESB-tæk skv. Maastricht-skilyrðunum.  Við þurfum að styrkja innviði okkar innan frá, ekki utan frá.  Við þurfum að berjast fyrir réttindum okkar og láta ekki Breta vaða yfir okkur á skítugum nýlendustígvélunum.  Við eigum að fara að ráði Douglas Adams: "Don't panic" og "keep a stiff upper lip".

Bretar segjast styðja lán IMF til Íslands

Kirkjusandur

Stórlistamaðurinn Laddi sýnir mikið innsæi í þjóðarsálina á stundum.  Textinn við lagið Austurstræti sýnir einmitt slíkt innsæi.  Í raun þarf ekki að breyta mikið textanum til að lýsa ástandinu sem nú ríkir:

Hér er original texti frá Ladda:

Austurstræti

Ég niður' í Austurstræti snarast létt á strigaskónum,

með bros á vör og tyggígúmmí í munninum.

Ég labba um og horfi á liðið sem er þar í hópum

frá lassarónum upp í snobbaðar kerlingar.

 

Austurstræti,

ys og læti

fólk á hlaupum

í innkaupum.

Fólk að tala,

fólk í dvala,

og fólk sem ríkið þarf að ala.

 

Þar standa bankarnir í röðum: Lands-Búnaðar-Útvegs,

og fyrir utan stendur horaður almúginn.

En fyrir innan sitja feitir peninganna verðir

og passa að vondi kallinn komi ekki og taki þá.

Hér kemur svo lítillega breytt útgáfa:

Kirkjusandur

Ég niður’á Kirkjusandinn snarast létt á Range Rovernum,

með harm í hjarta og súran nábít í munninum.

Ég lötra um og horfi á liðið sem er þar í hópum,

landráðaliðið lætur engan kjaft sjá sig þar

Kirkjusandur,

hvílíkt klandur,

fólk á hlaupum

frá lygalaupum.

Fólk úr dvala,

reiði að svala,

og ríkið þarf nú marga að ala.

 

Þar féllu bankarnir í röðum: Lands-Kaupþing og Glitnir

og fyrir utan stendur horaður almúginn.

Á Cayman eyjum eru svínfeit seðlabúnt í bunkum

og kemur vondi kallinn síðar og tekur þau.

Krónan stærsta vandamálið

Frú Clinton

Frú Clinton er kennt um eitt kelerí
Sem kall hennar brá sér í fallerí
Á síðustu stundu
Mun sílétt í lundu
Sigra Obama hún Hillary

Clinton spáð sigri í Kentucky

Bloggmeistari í stjörnukerfinu Haarde

Eru vinstri-grænir ekki að drepa ykkur úr leiðindum? Má ekkert gera hér á landi nema húkka þorskinn og éta gras?